Houwerzijl

Tussen al dit getheoretiseer door (zie mijn voorgaande blogs) was ik ook nog op vakantie, met Klaas Jan van der Ploeg, in Houwerzijl. Dat ligt in de buurt van het Lauwersmeer. We logeerden in het Bed & Breakfeast van Loes (www.hartensiel.nl). Loes heeft een drukke baan in Amsterdam en in de weekeinden en in vakantietijd verzorgt ze ter ontspanning graag gasten. Ik zou ook niet weten hoe zij een vakantie door zou moeten komen, ik geloof dat ik haar in drie dagen welgeteld één keer heb zien zitten.Ik had een enorme stapel boeken meegesjouwd in de veronderstelling dat er hoogstwaarschijnlijk niets te beleven zou zijn daar. Uiteindelijk heb ik misschien een pagina of dertig gelezen. Voor de rest de hele tijd bezig geweest met het verkennen van het terrein in en rond Houwerzijl, wat weer voldoende aanleiding geeft om mijn grafomane neigingen te botvieren op, ja, op wie eigenlijk, leest er eigenlijk wel iemand vraag ik me dan af.We deden dinsdag eerst een fietstocht tot aan Vierhuizen, waar het kerkje staat dat een miljoen won voor restauratie. We zagen voornamelijk weiland, koeien, dijken, mooie dorpjes maar de zee lag helaas te ver voor mijn accu's.'s Middags dronken we thee bij Hans Fidom, musicoloog, kunstliefhebber, initiatiefnemer van allerlei toestanden die met orgels te maken hebben en mijn werkgever bij Timbres. (www.orgelpark.nl). Klaas Jan vertelde ondertussen aan iedereen die het horen wilde en die het niet horen wilde over zijn portofoons, die heel handig zijn om te communiceren als je meer dan tien meter en minder dan twee kilometer bij elkaar uit de buurt bent. Hij heeft ze op marktplaats gevonden, zes stuks, en probeert iedeeen er nu van te overtuigen ook zo'n setje aan te schaffen. Hans vond het wel grappig en wist hoe het zat met ampere's en verbruik.Sebastiaan Top kwam intussen ook langs, met de motor. Na het theedrinken informeerde ik nog even naar de vergoeding die ik te goed had voor een artikel, waarbij mijn loon meteen verdrievoudigd werd.We hadden een geweldig diner, en 's avonds reed John, Loes' echtgenoot, ons rond in het Lauwersmeergebied. Het ontijt was ook weer voortreffelijk. Eigenlijk ontbijt ik nooit, ik hou daar helemaal niet van en vind het te veel werk in de vroege ochtend als ik nog helemaal niet wakker ben. Maar als je bij Loes begint met ontbijten stop je ook niet weer. Het lukte me alleen niet om wakker te worden die dag, had te lang met Van der Ploeg liggen praten denk ik.We bezochten daarop het Theemuseum, gevestigd in de voormalig Gereformeerde kerk. Het is me niet duidelijk geworden of het nu de Vrijgemaakt, Synodaal of Christelijk gereformeerde kerk was. Houwerzijl had ooit twee of drie kerken, maar ze zijn allemaal verdwenen.Het theemuseum stond volgestapeld met theeblikken in alle soorten en maten, Er was een filmpje waarin een vrouw in fraaie, gearticuleerde zinnen vertelde over de geschiedenis van de thee. Op het eind had ze het over de bereiding van thee, eerst fabrieksmatig maar gaandeweg kwamen we steeds dichter bij de keuken en het zelf. Het eindigde met een pleidooi voor het gebruik van aardewerken of porceleinen theepotten. Bovendien is het van essentieel belang de theepot voor te verhitten, dus niet even een bodempje warm water er doorheen klotsen maar echt goed heet maken. Doe je dat niet dan zakt de temperatuur van het water ónder de 85 graden en trekt de thee niet goed. En vooral dus aardewerk of porcelein. Ik zat daar met mijn brakke hoofd in dat verduisterde zaaltje en wist bijna zeker dat ze aan het einde van het filmpje op zachte toon zou zeggen 'als het in uw hart op komt mag u nu naar voren komen en uw hart aan de Heer geven'. Maar dat gebeurde niet en wij verdiepten ons verder in onder meer de medische werking die thee heeft volgens doktor Bontekoe.Ik had intussen van Klaas Jan een oortje en een microfoontje bij mijn portofoon gekregen, dus zag er half uit als iemand van de security. Na het museum wilden wij eens rondkijken in de winkel voor tweedehands boeken. Het is een florerende zaak, Houwerzijl is een belezen dorp. Het zal niemand verbazen dat er daarom nog nooit een groot schrijver vandaan is gekomen, hoewel de man van de eigenaresse van de boekwinkel gedichten schrijft. We hebben daar zeker een uur rondgehangen en voor bijna zestig euro weggesleept. Maar toen begon het pas.Ik had namelijk een kudde blaarkoppen ontdekt. Wij gingen naar boer Feitsma en die had wel zin om ons over zijn koeien te vertellen. En over zijn land, en over zijn kinderen, en over zijn visie op de kunst, geschiedenis en de filosofie. Dit laatste nadat Klaas Jan hem had verteld dat ik afgestudeerd historicus en filosoof ben, waarvoor ik mij altijd lichtelijk geneer tegenover mensen die hard werken.We kregen een rondleiding door het land, per auto, tussen de koeien door. Dat we met de auto gingen kwam omdat er een stier tussen de koeien loopt, reden waarom de Feitsma's zich nooit te voet tussen de koeien begeven. Het is toch wel hoopgevend dat er nog plaatsen zijn waar de kalveren op natuurlijke wijze verwekt worden. Vrijwel iedere melkkoe moet het tegenwoordig doen met een koud rietje en de arm van de inseminator in haar gevoelige delen, in plaats van een lekkere stier die zich voor zijn en haar genoegen uitslooft op haar achterwerk. Feitsma vond de portofoons wel interessant maar zag de meerwaarde niet zo want ze hadden al mobiele telefoons.Daarna had Loes het eten klaar en zat mijn vakantie er alweer op.